برای ما ایرانی‌ها انتخاب جانشین اشتون از آن جهت حائز اهمیت است که مذاکرات هسته‌ای با رهبری جانشین اشتون ادامه پیدا خواهد کرد. هرچند تحلیلگران امیدوارند تا پایان تیرماه دو طرف به نقطه‌ای مثبت در زمینه توافق هسته‌ای دست یابند. به‌هر حال وجود یک ایتالیایی در مسند مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا برای ما که به‌تازگی مهم‌ترین شریک تجاری کشورش شده‌ایم، خبر خوبی است.

البته باید دانست که دیپلماسی عرصه واقعیت‌هاست و اتحادیه اروپا سیاست خاص خود را در قبال ایران دارد. هر چند موضوع پایان‌نامه خانم موگرینی «رابطه بین دین و سیاست در اسلام» است، موضوعی که باعث شد او را به‌عنوان یک کارشناس سیاست اسلامی مطرح کند. این مسأله از آن نظر حائز اهمیت است که موگرینی یک مسیحی است و اینکه به چه دلیلی برای تز تحصیلی خود دست روی حال و هوای سیاست در یک دین دیگر گذاشته، قابل تأمل است.

او همچنین، عضو شورای رهبری اروپا برای خلع سلاح هسته‌ای و منع گسترش سلاح‌های کشتارجمعی است. موگرینی علاوه بر این عضو ستاد مبارزات ملی و اروپایی علیه نژادپرستی و بیگانه‌ستیزی است. موگرینی جوان است و با 41 سال تجربه‌ای به اندازه اشتون ندارد موضوعی که باید دید برای «راه بردن» ماشین سیاست خارجی اروپا، کافی است.

جوانی در میان بقیه گزینه‌ها
با توجه به تغییرات عجیب و غریبی که در چینش نمایندگان پارلمان اروپا به وجود آمده به نظر می‌رسد این اتحادیه با روش و رویکردی جدید به مساله هسته‌ای ایران بپردازد. از وزرای خارجه سابق لهستان، سوئد و اخیرا ایتالیا به‌عنوان کاندیداهای احتمالی مسئول فعلی سیاست خارجی اتحادیه اروپایی یاد می‌شود. با نگاهی به سوابق و کارنامه کاری نامزدهای احتمالی برای جانشینی کاترین اشتون، می‌توان به این حقیقت دست یافت که هر تغییری هم در چیدمان پارلمان اروپا رخ دهد، مسئول سیاست خارجی این اتحادیه باید درنهایت یکی از دوستان صمیمی آمریکا باشد تا بتواند اهداف این کشور را به‌خوبی در اروپا به پیش ببرد. از آنجا که نقش مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپایی در پرونده هسته‌ای ایران بسیار مهم است، به سوابق کاری و کارنامه فعالیت‌های «توماس سیکروسکی» وزیر خارجه سابق لهستان و «کارل بیلت» وزیر خارجه سابق سوئد که آنها هم از کاندیداهای جانشینی کاترین اشتون در دوره جدید باشند، پرداخته شده است.

روزنامه‌نگاری که مرداک او را سیاستمدار کرد
رادوسلاو توماس سیکروسکی، سیاستمدار و روزنامه‌نگار لهستانی است که از سال 2007 به‌عنوان وزیرخارجه در کابینه دونالد تاسک فعالیت می‌کرده است. او پیش از آن معاون وزیر دفاع و معاون وزیر خارجه و وزیر دفاع ملی بوده است. سیکروسکی برای تحصیل به انگلستان رفته و ضمن تحصیل در رشته زبان و ادبیات انگلیسی، در رشته علوم سیاسی فارغ‌التحصیل شده است. او همچنین به تحصیل در رشته‌های فلسفه و سیاست و اقتصاد در دانشگاه آکسفورد نیز پرداخته است. سیکروسکی در مدت تحصیل در انگلستان در گروهی دانشجویی عضو بوده که از این گروه افرادی چون دیوید کامرون، نخست‌وزیر انگلستان و بوریس جانسون شهردار لندن وارد عرصه سیاست شده‌اند.

یلز دانیل کارل بیلت، نخست‌وزیر سوئد نیز در فاصله سال‌های 1986 تا 1999 نیز که از 6 اکتبر سال 2006 تا سال 2010 وزیرخارجه این کشور بوده از دیگر گزینه‌های مطرح برای جانشینی اشتون است. از او به‌عنوان واسطه بین‌المللی در چالش بالکان نیز یاد می‌شود و به عنوان نماینده ویژه اتحادیه اروپا در امور یوگسلاوی سابق فعالیت کرده است. بیلت در دانشگاه سوئد تحصیل کرد اما هیچ‌گاه فارغ‌التحصیل نشد. در دوران دانشجویی او یک گروه اپوزیسیون دانشجویی را تشکیل داد و بعد از آن وارد حزب محافظه‌کار سوئد شده و به عنوان مشاور و همراه و هماهنگ‌کننده اقدامات وزرایی مانند گوستاو بوهمن، وزیر وقت اقتصاد سوئد فعالیت کرد. بیلت از حامیان تشکیل اتحادیه اروپایی بود و به همین دلیل به «فدرالیست‌های جوان اتحادیه اروپا» پیوست و بعد از اینکه این اتحادیه تشکیل شد، معاون رئیس اتحادیه اروپا در سوئد شد. او در سال 1979 به عضویت پارلمان سوئد درآمد با این حال بعد از آن انتخابات به جای اینکه وارد مجلس شود، به‌عنوان وزیر خارجه دولت غیرسوسیالیستی به‌وجودآمده، انتخاب شد.